Fumio

Colostoma sedert 2009
Land: Japan
Beroep: Afdelingshoofd, IT-afdeling
Hobby's: Minigolf

Ik heb een boek gekocht over stomazorg

In maart 2009 werd bij mij rectaalkanker geconstateerd en de dokter deelde me mee dat ik een stoma zou krijgen. Hij vertelde me wat over hoe het zou zijn om een stoma te hebben en ik werd ook doorverwezen naar een wond-, stoma- en incontinentieverpleegkundige van wie ik nog meer bijleerde. Mijn verpleegkundige gaf me allerlei informatieve brochures over de stomazorg. Voordat ik moest worden geopereerd, heb ik ook een boek over stomazorg gekocht, want ik wilde voorbereid zijn wanneer ik zou bijkomen van de operatie.

Ik werk op een landelijke universiteit als afdelingshoofd op een grote IT-afdeling. Tot aan mijn operatie bleef ik onderzoek doen via mijn netwerk binnen de universiteit. Ik vertelde een aantal collega´s wat er aan de hand was, maar ik wilde niet dat iedereen het wist. Ik ben getrouwd en heb twee dochters. Mijn vrouw maakte zich zorgen, niet omdat ik een stoma zou krijgen, maar vanwege de kanker.

Omdat ik zo goed was voorbereid, was het geen schok

Twee weken nadat de diagnose was gesteld, onderging ik de stomaoperatie. Gelukkig kon de tumor in een vroeg stadium worden verwijderd, waardoor ik naderhand geen behandeling meer nodig had. De verpleegkundigen leerden me meteen na de operatie hoe ik het zakje moest verwisselen. Omdat ik zo goed was voorbereid, was ik niet bang om de stoma te zien of hem aan te raken. Ik wist dat mijn stoma permanent zou zijn en daarom was ik ook gemotiveerd om mezelf zo snel mogelijk vertrouwd te maken met de routine van de stomazorg. Ik ben dankbaar dat ik een stoma heb, want ik zie in dat ik niet in leven zou kunnen blijven zonder stoma.

Omdat mijn vrouw en dochters wilden weten wat ik doormaakte en beter wilden begrijpen hoe het hanteren van een stoma in de praktijk in zijn werk ging, observeerden zij meteen na de operatie een van de verpleegkundigen bij het verwisselen van het zakje. Dat was de enige keer dat ik ze mijn stoma heb laten zien. Toen ze me hadden verteld dat ik pas uit het ziekenhuis kon worden ontslagen zodra ik de procedure van het verwisselen van het zakje onder de knie had, zorgde ik dat ik alles zelf kon. De eerste paar maanden nadat ik uit het ziekenhuis was gekomen, had ik eenmaal per maand een afspraak met mijn wond-, stoma- en incontinentieverpleegkundige. Nu hoef ik nog maar ongeveer één keer in de drie maanden naar de stomapolikliniek en zie ik regelmatig mijn huisarts, die me op het hart drukt dat ik nu gezond ben.

Ik ben gewend aan mijn nieuwe leven met een stoma

Mijn vrouw kookt altijd bij ons thuis en zij let erop dat we niets eten waar mijn maag van streek van kan raken. We hebben altijd veel vis gegeten en dat doen we nog steeds. We gaan een paar keer per week naar de vismarkt, wat ik erg leuk vind. Vroeger speelde ik golf, maar nu speel ik bijna alleen nog maar minigolf, omdat ik dat samen met mijn vrouw kan doen. We doen dat graag samen. Ik heb altijd graag gesport; ik merk nu echter dat ik vaker sport kijk dan er actief aan deelneem.

Dankzij mijn stoma ben ik in leven; het is niet zo erg. Mijn advies aan andere mensen die hetzelfde doormaken, is een positieve kijk op het leven te behouden. Leef het leven dat je wilt leiden en zorg dat je alles eruit haalt wat erin zit.